Maciej Orłoś

Motto życiowe:
nie mam motta życiowego, ale pytanie o motto życiowe często się powtarza, więc muszę chyba wreszcie na coś się zdecydować. Obiecuję, że następnym razem podam moje motto życiowe.

Data i miejsce urodzenia:
urodziłem się w latach sześćdziesiątych, konkretnie na początku lat sześćdziesiątych, dokładnie w 1960 roku. W lecie. Dokładniej w lipcu. 16 lipca.

Studia:
PWST im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie, obecna Akademia Teatralna, wydział aktorski.

Jestem:
45 letnim Polakiem, który ma czasem wrażenie, że rzeczywistość go przerasta, ale jakoś daje radę, mając nadzieję, że nie nigdy opuści go poczucie humoru.

Moje pierwsze zarobione pieniądze:
w dubbingu, czyli w Studio Opracowań Filmów w Warszawie, w wieku 12 lat - podłożyłem głos pod jednego z głównych bohaterów bułgarskiego filmu dla młodzieży. Za honorarium kupiłem sobie rower - składaka marki Karat (lub Sokół - nie pamiętam).

Moja pierwsza praca w mediach:
w wieku ok. 7 lat - występ w telewizyjnym programie o misiu Kolargolu, ale nie zapłacili mi za to, więc chyba się nie liczy jako praca; nie licząc więc epizodu z misiem Kolargolem, to prawdopodobnie próbne prowadzenie programu w radiu Kolor na przełomie lat 89-90, zakończone klapą.

Mój pierwszy materiał:
dla Teleexpressu, o realizacji zdjęć do filmu "Enak" Sławomira Idziaka z Irene Jacob, w 1992 roku.

Do tej pory pracowałem w:
dubbingu, Teatrze Ateneum, w warsztacie opon samochodowych w Blackpool, na budowie w Londynie, w londyńskim wydawnictwie PULS, w Niezależnej Oficynie Wydawniczej NOWA, na molo w Seaside Heights w stanie New Jersey, w filmie, w telewizji, we własnej firmie i we własnym domu.

Moja praca to:
coś, na co narzekają moje dzieci, a ja im tłumaczę, że nie ma rady, i że dobrze jeśli się lubi swoją pracę, a tata właśnie tak ma.

Nie chciałbym pracować dla:
kogoś, kto by mi działał na nerwy lub/i był chamem lub/i debilem lub/i tchórzem.

Szefem jestem:
rozbieganym i niepoukładanym, ale za to dobrotliwym i w ogóle - nie ma co ukrywać - dobrym. To dotyczy mojej firmy, bo w telewizji szefem nie jestem.

U pracowników cenię:
wprowadzanie dobrej atmosfery.

Nie przyjąłbym do pracy:
kogoś, kto by się nie nadawał do tej pracy.

Konkurencja to:
- wolałbym na razie nie wnikać w szczegóły, gdyż sprawy "konkurencji" trochę mi się ostatnio pogmatwały…

Czuję satysfakcję, gdy:
podchodzi do mnie ktoś na ulicy i nie myli mnie z żadnym z kolegów z telewizji.
 
Najbardziej stresuje mnie:
praca w telewizji.

Największe życiowe osiągnięcie:
nie mam czegoś takiego; kilka osiągnięć mam, ale nie wiem, które jest największe.

Hobby:
nie mam, choć ostatnio rozważam rozpoczęcie kolekcjonowania krawatów.

Sporty ekstremalne dla mnie to:
co ekstremalnie niebezpieczne, a zwłaszcza to, co wiąże się z wiszeniem głową w dół.

Wakacje spędzam:
w drodze, rozwożąc dzieci na wakacje.

W kuchni moją specjalnością jest:
gotowanie wody w czajniku elektrycznym.

Seks to dla mnie:
podobnie jak - podejrzewam - dla większości ludzi, bardzo intrygujące przeżycie.

Pensja wystarcza mi na...:
na nic mi nie wystarcza, gdyż jej nie mam. Mam tylko honoraria.

Telefon komórkowy to dla mnie:
przyjaciel i wróg, pomoc i utrudnienie, przyjemność i udręka.

Brzydzę się:
insektów, ze szczególnym uwzględnieniem karaluchów; ze szczurami też nie jest najlepiej.

Zazdroszczę..:
Billowi Gates'owi, Rogerowi Federer'owi, Robertowi de Niro, Leszkowi Możdżerowi, Tigerowi Woods'owi, Jimowi Jarmush'owi, Michaelowi Stipe'owi i Davidowi Lettermanowi.

Boję się, że:
wybory wygra jeden z kandydatów, którego się boję.

Marzę o tym, żeby:
wyburzono kiedyś Dworzec Centralny w Warszawie, i żeby zbudowano w tym miejscu nowy, sensowny dworzec.

Internet to dla mnie:
patrz pkt. dotyczący telefonu komórkowego.

Polityka to dla mnie:
dziedzina życia, która w Polsce jest absolutnie niedorozwinięta.

Czytanie gazety zaczynam od:
sprawdzenia, czy nie ma czegoś na mój temat.

Ulubiona gazeta/czasopismo:
Przekrój.

Ulubiona audycja radiowa:
prawie wszystko w radiu PIN.
 
Ulubiony program w tv:
po dłuższym namyśle stwierdzam, że nie ma takiego, a o Teleexpressie nie wypada mi wspominać.

Ulubiona książka:
chyba Nieznośna lekkość bytu. Albo Transatlantyk. Albo Hańba. Nie jestem pewien.

Ulubiony obraz:
"Gas" Eduarda Hoppera i martwe natury Cezanne'a.

Ulubiona melodia:
Hey Jude Beatlesów, Everybody Hurts REM, Knocking on Heavens Door Dylana, Brothers In arms, Are you going with me Pata Metheny, Groszki i róże, Dziwny jest ten świat, Sen o Warszawie, Nie masz cwaniaka nad Warszawiaka i cała masa innych pięknych melodii.

Ulubiony film:
Kabaret. Pat Garret i Billy Kid, Świadek, Piknik pod wiszącą skałą, Noc na ziemi i cała masa innych filmów, niekoniecznie komercyjnych.

Ulubiona strona internetowa:
wiadomo - wirtualnemedia.pl