Małgorzata Szejnert AuTORytetem w konkursie MediaTory

Wyróżnienia w kategorii AuTORytet przyznawane są dziennikarzom i ludziom mediów, od których studenci mogą uczyć się profesjonalizmu, rzetelności oraz najwyższych standardów. Nagroda ma wymiar ponadczasowy i przyznawana jest za całokształt pracy dziennikarskiej.

- Ta kategoria jest szczególna również dlatego, że głosujący studenci mogą sami podać nazwisko osoby, którą uważają za swój dziennikarski wzór. Nie podajemy w niej listy nominowanych nazwisk, jak w przypadku innych nominacji - wyjaśnia Wioletta Klytta, prezes Stowarzyszenia MediaTory.

W ubiegłych edycjach plebiscytu AuTORrytetem ogłoszono Wojciecha Manna, Hannę Krall, Marka Niedźwieckiego, Wojciecha Jagielskiego, Mariusza Szczygła oraz Ewę Ewart.

Małgorzata Szejnert odbierze statuetkę 1 grudnia podczas gali finałowej MediaTorów w Auditorium Maximum Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Za organizację konkursu odpowiadają Stowarzyszenie MediaTory oraz Koło Naukowe Studentów Dziennikarstwa UJ. Współorganizatorem jest Uniwersytet Jagielloński

W tym roku najwięcej szans na nagrody mają dziennikarze Onetu. Nominacje trafiły też do dziennikarzy „Superwizjera” TVN, „Gazety Wyborczej”, „Rzeczpospolitej” i „Dziennika Gazety Prawnej”.

Sylwetka laureatki

Małgorzata Szejnert jest dziennikarką, absolwentką Uniwersytetu Warszawskiego. Była reporterką i kierowniczką działu reportażu w tygodniku "Literatura" (1973-81). W sierpniu 1980 r. jako reporterka "Literatury" pojechała do Stoczni im. Warskiego w Szczecinie, gdzie pomagała przy redagowaniu biuletynu strajkowego, który potem przekształcił się w pismo NSZZ "Solidarność" Pomorza Zachodniego. W 1984 r. wraz z Tomaszem Zalewskim wydała jako pierwszy tom Archiwum Solidarności książkę "Szczecin: Grudzień, Sierpień, Grudzień", wyróżnioną Nagrodą Kulturalną Solidarności.

Po 13 grudnia 1981 r. odmówiła pracy w oficjalnych gazetach i w 1984 r. wyjechała do Stanów Zjednoczonych, gdzie pracowała w "Nowym Dzienniku". W 1986 r. wróciła do Polski. Współtworzyła "Gazetę Wyborczą" i prawie 15 lat prowadziła w niej dział reportażu. Jest autorką m.in. zbiorów reportaży i wyróżnionej w 1989 r. Nagrodą im. Szymona Konarskiego książki "Sława i infamia: rozmowa z prof. Bohdanem Korzeniewskim".

Książka "Czarny ogród" została laureatką Nagrody Mediów Publicznych COGITO oraz „Górnośląskiego Tacyta”, a także znalazła się w finałach Nagrody Literackiej Nike, Nagrody Literackiej Gdynia i środkowo-europejskiej nagrody literackiej „Angelus” w 2008.

"Czarny ogród" to historia spółki Giesche, historia Niemiec, Śląska i Polski, historia powstawania życia Giszowca i Nikiszowca, a co najważniejsze - historia kilku wybranych rodów z Giszowca, które przewijają się i krzyżują przez paskudny wiek XX.

Jej książka Wyspa klucz otrzymała nominację do Nagrody Literackiej Nike 2010, a książka o Zanzibarze Dom żółwia. Zanzibar otrzymała nominację do Nagrody Literackiej Nike 2012 i znalazła się wśród siedmiu finalistów tej nagrody. Za książkę Usypać góry. Historie z Polesia nominowana do Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego 2015 za Reportaż Literacki. Książka Usypać góry otrzymała Nagrodę Miesięcznika "Odra" za rok 2015.

Wraz z Romanem Załuskim jest scenarzystką filmu "Jeśli się odnajdziemy'.

5 czerwca 2014 została odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski „za wybitne zasługi w budowaniu niezależnej prasy w Polsce, za pielęgnowanie wartości, jakie legły u podstaw polskich przemian demokratycznych, za wkład w rozwój nowoczesnej publicystyki i przestrzeganie wysokich standardów w pracy dziennikarskiej, redakcyjnej i menadżerskiej”.