Nielegalna praca cudzoziemców

Na początku należy wskazać, że ograniczenia w zatrudnianiu cudzoziemców w Polsce dotyczą osób pochodzących z krajów spoza UE i EOG. Aktem prawnym regulującym zasady zatrudniania tych cudzoziemców na terytorium RP jest ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tj. Dz. U. z 2008 r., Nr 69, poz. 415, z późn. zm.).

Aktualne regulacje ustawowe przewidują obowiązek uzyskania zezwolenia na pracę na wniosek podmiotu powierzającego wykonywanie pracy cudzoziemcowi (przyszłego pracodawcy). Zezwolenie jest wydawane przez właściwego wojewodę ze względu na siedzibę pracodawcy.

W celu uzyskania zezwolenia na pracę pracodawca obowiązany jest zapewnić cudzoziemcowi wynagrodzenie nie niższe od wynagrodzenia pracownika wykonującego pracę porównywalnego rodzaju lub na porównywalnym stanowisku. Ponadto powinien uzyskać informację od starosty właściwego ze względu na siedzibę pracodawcy o braku możliwości zaspokojenia potrzeb kadrowych w oparciu o rejestry bezrobotnych i poszukujących pracy lub o negatywnym wyniku rekrutacji organizowanej dla pracodawcy.
Tzw. analiza rynku pracy ma na celu przede wszystkim ochronę potencjalnych pracowników będących obywatelami polskimi. Wymóg ten niekiedy okazuje się niemożliwy do spełnienia.

Warto pamiętać, że Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 30 sierpnia 2006 r. w sprawie wykonywania pracy przez cudzoziemców bez konieczności uzyskiwania zezwolenia na pracę (Dz.U.06.156.1116 z późn. zm.) zawiera 26 obowiązujących kategorii wyjątków od wymogu uzyskania zezwolenia na pracę w Polsce. Do takich zaliczyć można np. obcokrajowców będących studentami studiów dziennych w okresie wakacyjnym (lipiec-wrzesień), a także obywateli państw graniczących z RP i wykonujących pracę w okresie nieprzekraczającym 6 miesięcy w ciągu kolejnych 12 miesięcy na podstawie oświadczenia potencjalnego pracodawcy zarejestrowanego w powiatowym urzędzie pracy.

Oprócz zezwolenia na pracę cudzoziemiec powinien posiadać także odpowiednią wizę lub dokument pobytowy wydany przez inne państwo obszaru Schengen, chyba że cudzoziemiec przebywa legalnie na terytorium RP w ruchu bezwizowym. Zagadnienia te są regulowane przez ustawę z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (tj. Dz. U. z 2006 r., Nr 234, poz. 1694 z późn. zm.).

 

Autorem tekstu jest Maciej Kurek – radca prawny z Kancelarii Radców Prawnych Kurek, Kościółek, Wójcik