Piotr Nisztor oskarża o czarny PR szefów agencji pracujących dla Skarbu Państwa

Piotr Nisztor jest dziennikarzem „Pulsu Biznesu” i współpracownikiem „Wprost”. W ubiegłym miesiącu dostarczył redakcji tygodnika nagrania z podsłuchanych rozmów m.in. szefa MSW Bartłomieja Sienkiewicza i prezesa NBP Marka Belki oraz szefa MSZ Radosława Sikorskiego i byłego ministra finansów Jacka Rostowskiego (więcej na ten temat).

W tekście „Jak działa czarny PR” na łamach nowego wydania „Wprost” Nisztor opisuje, że rozprzestrzenianiem wśród dziennikarzy informacji niezgodnych z prawdą zajmowało się trzech warszawskich PR-owców. Wymienia jednak tylko ich inicjały: S., K., i Ł. - Łączy ich jedno - prowadzone przez nich agencje PR mają zawarte intratne kontrakty ze spółkami Skarbu Państwa, obsadzonymi przez rząd. Ewentualna zmiana władzy mogłaby wiec mocno uderzyć ich po kieszeni - czytamy w jego artykule.

Nisztor posługuje się przykładem m.in. podanej przez „Rzeczpospolitą” wiadomości, że obciążające go zeznania miał złożyć menedżer restauracji Sowa i Przyjaciele (pisaliśmy o tym tutaj). Rozpowszechnianie informacji tego typu dzennikarz nazywa intrygą. Dziennikarz uważa również, że PR-wcy byli narzędziem w rękach służb specjalnych. - Musi jednak dziwić postawa niektórych dziennikarzy, którzy bardziej lub mniej świadomie wpisali się w scenariusz czarnego PR - pisze we „Wprost”.

Piotr Nisztor nie wyjaśnia, czy zamierza upublicznić nazwiska - jak twierdzi - znanych mu osób. Jaki był zatem cel napisania tego tekstu, skoro nie wskazuje w nim na nikogo konkretnego? - Artykuł miał na celu ujawnienie mechanizmu działania czarnego PR wobec mojej osoby oraz motywów postępowania osób, które w tym procederze uczestniczyły - tłumaczy dziennikarz portalowi Wirtualnemedia.pl.

W kwietniu br. średni nakład „Wprost” wynosił 116 617 egz., a średnia sprzedaż - 51 660 egz. (według danych ZKDP - zobacz wyniki wszystkich tygodników opinii). Przy czym dwa poprzednie numery tygodnika, ze stegogramami podsłuchanych rozmów polityków, szybko rozeszły się w dużo większych nakładach: 163 tys. i 300 tys. egz. (więcej na ten temat).